Photo: "Tenderness" by Jurgen Nation

Photo source: http://www.flickr.com

Bjork - "Play Dead"

Η τρυφερότητα ή οι ελπίδες που ασυναίσθητα σου δημιουργούν;
Καλησπέρα

Καλησπέρα, Clowd.
Η τρυφερότητα. Η επαφή που δεν είναι μόνο σωματική αλλά και συναισθηματική.

Φοβίζει?
Ποιόν?

Καλησπέρα :)

Καλησπέρα, Hunter :)

Ω ναι καλή μου...
Ειδικά η τρυφερότητα εκ'των έσω.
Και'γω φοβάμαι καμιά φορά...γιατί δεν ξέρω αν είναι πάντα αληθινή...
Απλά αφήνομαι στο ένστικτο.

Πες το ψέμματα...

Ναι φοβίζει η τρυφερότητα αλλά μόνο εκείνους που δεν ξέρουν να την απολαύσουν . Δεν κοστίζει τίποτα και είναι πολύτιμη .

Τι λες να κάνουμε;
Θα κλειστούμε για να συμβαδίσουμε ή θα ανοιχτούμε για να βρούμε κι άλλους;
οεο...

@ Desposini: Εντάξει, αυτό το καταλαβαίνω. Όταν όμως σού λένε "πρόσεχε, αυτό που εσύ ζητάς φοβίζει" τι έχουν δηλαδή στο νου τους; Ότι εσύ θα κάνεις την ανάγκη σου γαργάρα, ας πουμε;

@ Debby: Επιβεβαιώνεται διαρκώς.

@ Ellinida: Συμφωνώ, αλλά μάλλον ο κόσμος εκεί έξω έχει διαφορετική άποψη. Μάλλον τούς κοστίζει.

@ Sigmataf: Ο καθένας πράττει ανάλογα με τις εμπειρίες του και τις αντοχές του. Κάνω λάθος;

Σίγουρα!

Τι λες όμως να κάνουμε;

Να συμβιβαστούμε δε γίνεται...
Δεν αντέχεται...
Οπότε, on the highway που λέει κι ο φίλος σου ο Hunter...

;)

Ξέρεις δεν είναι όλοι έτσι, υπάρχουν και κάποιοι που όχι απλά δε φοβούνται, αλλά τη δίνουν απλόχερα και την αναζητούν. Στο χέρι μας είναι να δίνουμε και θα πάρουμε ;-) Have faith!

@ Nosyparker: Ξέρω ότι δεν είναι όλοι έτσι, γιατί καταρχάς εγώ δεν είμαι έτσι. Το θέμα επομένως δεν είναι αν δίνω, αλλά ΣΕ ΠΟΙΟΝ δίνω... Γιατί αν επιλέγω να δίνω σ'αυτόν που δε θέλει ούτε να πάρει ούτε να δώσει, ε, τότε να πάρω τα βουνά καλύτερα...

Η τρυφερότητα δεν φοβίζει απλώς, αλλά μερικές φορές ...πανικοβάλλει κιόλας :)

Εν πάση περιπτώσει, δε νοείται στοιχειώδης εκδήλωση αγάπης χωρίς κατακλυσμό τρυφερότητας...

Ο,τιδήποτε άλλο ξενερώνει...

Καλησπέρα faery :)

@ The_Return: Ω, ναι...

Αυτό είναι το πλέον κατάλληλο ρήμα:

'ξενερώνει'...

Καλησπέρες, master :)

Φυσικα και φοβιζει...
Αφου ειναι ειδος υπο εξαφανιση...

Δεν έχεις άδικο καθόλου !

καλό βράδυ !

"Γιατί αν επιλέγω να δίνω σ'αυτόν που δε θέλει ούτε να πάρει ούτε να δώσει, ε, τότε να πάρω τα βουνά καλύτερα..." Όχι, μην τα πάρεις ακόμα, πρώτα πες μου γιατί κάποιες φορές επιλέγουμε να κάνουμε ακριβώς αυτό??? Με το στανιό να δώσουμε, με το στανιό να πάρουμε πίσω, λες και μας χρωστάνε. By the way, αυτό είναι και ένα κλασικό λάθος στο management, να δίνεις όλη σου την προσοχή σ΄αυτόν που δεν τραβάει και να παραμελείς άλλους, που έχουν όλες τις προϋποθέσεις να εξελιχθούν σε αστέρια. Ουφ, πάλι με προβλημάτισες, καληνύχτες.

That's true also...

...Μη ρωτάς για μένα... εγώ είμαι από αυτούς που φοβίζουν..

@ ΠΡΕΖΑ TV: Ναι, η τρυφερότητα και η καρέττα-καρέττα...

@ Sailor: Καλημέρα, Capitain!

@ Lost: Η απάντηση είναι εντελώς προσωπική για τον καθένα κι εξαρτάται απ' το σενάριο στο οποίο δομεί τη ζωή του (αυτό που στην "Ουράνια Προφητεία" του Redfield λέγεται "θέατρο ελέγχου" και αυτό που άλλοι ονομάζουν "ιδιωτική λογική"). Αυτό που γενικά ισχύει για όλους μας, είναι ότι κάτι προσπαθούμε να επιβεβαιώσουμε σε σχέση με τον εαυτό μας και τους άλλους. Αυτό το κάτι όμως είναι διαφορετικό για τον καθένα. Π.χ. κάποιος μπορεί να επιλέγει συνεχώς ανθρώπους που δε θέλουν/μπορούν να του ανταποδώσουν την τρυφερότητα για να εισπράξει απόρριψη, άλλος στέρηση χαράς, άλλος για να νιώσει "ακάλυπτος" (συναισθηματικά) κ.λπ. Γενικά, έχει να κάνει με την επιβεβαίωση κάποιου φόβου που μας ελέγχει. Καλημερούδια...

@ Purple Overdose: Καλώς τον μου! :)

@ Desposini: Ναι, κι εγώ. Γιούπι.