Wednesday, October 04, 2006
Και εσείς τι συλλέγετε;

Στην ταινία Elizabethtown, ο πρωταγωνιστής (τον οποίο υποδύεται ο Orlando Bloom) έχει μεταξύ άλλων αναπτύξει ένα ιδιαίτερο ταλέντο να αναγνωρίζει αυτό που λέμε "τελευταία ματιά" (last look). Ξέρει πολύ καλά πότε βλέπει κάποια ή κάποιον για τελευταία φορά από το βλέμμα που αυτός ο κάποιος ή η κάποια τού ρίχνει. Ο ίδιος αναφέρεται στον εαυτό του ως "συλλέκτη τελευταίων βλεμμάτων".
Πρόσφατα ανακάλυψα ότι και εγώ έχω αναπτύξει ένα παρόμοιο ταλέντο. Μόνο που εγώ ειδικεύομαι στις απογοητεύσεις. Μπορώ να τις διακρίνω από χιλιόμετρα μακριά. Και είναι συλλεκτικές. Μερικές είναι μικρές και αμελητέες. Άλλες είναι μεγαλύτερες και ενισχυμένες με θυμό, πικρία και θλίψη, αλλά στη βάση τους είναι genuine απογοητεύσεις. The real thing. Ειρωνεία: Μία απ’ αυτές ήρθε από φίλη που μού είχε πει: «Δεν πρέπει ποτέ να απογοητεύεσαι». Προφανώς για να κάνω εξάσκηση πάνω στη συμβουλή της... ή για να την ακυρώσω εντελώς...

(Ναι ... εσύ τραγούδα...)

Labels:

 
posted by Serenity at 19:32 | Permalink |


28 Comments:


  • At 4/10/06 20:59, Blogger Serenity

    Photo source: "Elizabethtown"
    Depeche Mode - "Never Let Me Down Again"

     
  • At 4/10/06 21:39, Blogger Καπετάνισσα

    Στον ίδιο παρανομαστή αγαπημένη μου!

    Ακριβώς εκεί κι εγώ.

    Απογοητεύσεις, ως αποτέλεσμα δικών μας -υψηλών ίσως- προσδοκιών. Έτσι λογίζονται.

    Πες τις απομυθοποιήσεις.
    ευτυχώς, μεγαλώνοντας, γίνονται πολύ σύντομα.

     
  • At 4/10/06 22:03, Blogger Serenity

    Γλυκιά μου Καπετάνισσα, δεν ξέρω...
    Είναι υψηλή προσδοκία να περιμένεις απ' το φίλο / τη φίλη σου να είναι εκεί για σένα όταν τον / την χρειάζεσαι; Είναι υψηλή προσδοκία να θέλεις οι φίλοι σου, αν μη τι άλλο, να σε υπολογίζουν όπως τους υπολογίζεις κι εσύ; Αν αυτά είναι υψηλές προσδοκίες, τότε τι να πω; Μήπως να μην περιμένω πια τίποτα και από κανέναν;

     
  • At 4/10/06 22:42, Blogger Καπετάνισσα

    Ακριβώς. Έτσι ακριβώς.

    Να μην περιμένεις τίποτα. Κι από κανέναν.

    Αυτό που εσύ υπολογίζεις -με όσα σημαίνει αυτό το "εσύ"-, οι άλλοι δεν γίνεται να το υπολογίσουν έτσι ακριβώς.

    Καμμιά φορά και το "αλλιώς", μας απογοητεύει.
    Μα ο άλλος, έιναι αλλιώς.

     
  • At 4/10/06 22:51, Blogger γιώργος

    συνήθως, σου έρχεται από εκεί που δεν το περιμένεις...
    και, συνήθως, πέφτεις από τα σύννεφα...
    όμως, κατά την ταπεινή μου γνώμη, αυτό δεν πρέπει να σε πτοεί...
    πρέπει να προχωράς τη ζωή σου,
    έχοντας κατά νου ότι δεν θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι
    που θα λειτουργούν με τον τρόπο που εσύ λειτουργείς...
    ξέρω ότι πονάει, αλλά είναι η πραγματικότητα...

    καληνύχτα γαλήνη...

     
  • At 4/10/06 22:54, Blogger Unknown

    Εσύ δεν χρειάζεται να μείνεις
    στο μήπως
    Γιατί είσαι πολύ ωραίος τύπος !

    Σου έχει γράψει κάποιος άλλος
    ότι είσαι ωραίος τύπος ?

    Αν όχι

    Γι αυτό στο έγραψα εγώ !

    καλό σου βράδυ !

     
  • At 4/10/06 22:59, Blogger Unknown

    Εγώ συλλέγω πάντα
    ωραίους τύπους
    που ασφαλώς έχουν ωραία μάτια !

    Καλό βράδυ
    έχει ωραίο φεγγάρι σήμερα !

     
  • At 4/10/06 23:14, Blogger Serenity

    @ Καπετάνισσα: Πρέπει να επαναπροσδιορίσω ριζικά κάποια πράγματα μού φαίνεται... Φιλιά, και δική μου αγαπημένη...

    @ Γιώργος: Ναι, διαρκώς μού διαφεύγει αυτό το πράγμα... ότι οι άλλοι δε λειτουργούν όπως λειτουργώ εγώ... Καληνύχτα, Γιώργο...

    @ Sailor: Α, ρε Καπετάνιε, με τις ομοιοκαταληξίες σου! Έφερες ένα χαμόγελο στα χείλη μου! Όχι, έτσι ακριβώς δεν μου το είχε γράψει κανείς! Σ' ευχαριστώ από καρδιάς...

     
  • At 4/10/06 23:24, Blogger Unknown

    Ένα χαμόγελο αξίζει όσο
    τίποτα άλλο !!!!!

    καλή συνέχεια !

     
  • At 4/10/06 23:32, Blogger GhostHunter

    Θα συμφωνήσω με τον Γιώργο.
    Σου έρχεται από κει που δεν το περιμένεις...
    Μερικές φορές λειτουργεί και αντίστροφα..
    Βρίσκεις στήριξη και βοήθεια από κει που δεν το περιμένεις.

    Παράξενο είδος αυτό το ανθρώπινο...

    Καληνύχτα
    Στο ξανάπα μην μασάς..
    Δεν σου ταιριάζει

     
  • At 4/10/06 23:42, Blogger Serenity

    "Παράξενο είδος αυτό το ανθρώπινο..."

    Και εσύ βρίσκεις;

    Και εγώ.

    Σ' ευχαριστώ...
    Καληνύχτα...

     
  • At 5/10/06 05:42, Blogger THE_RETURN

    Η γη είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τόσες διαφορετικές και κάποτε αλληλοσυγκρουόμενες επιθυμίες...

    Το είχα γράψει κάποτε σε ένα ποίημα μου (με άλλον τρόπο) και το πιστεύω...

    Συνωστισμός στο λεωφορείο, είναι η γη και οι επιθυμίες-προσδοκίες...

    Οι άνθρωποι πρέπει να είναι δοτικοί και υποχωρητικοί στον άλλον (όταν το αξίζει βέβαια) εξ αιτίας αυτού ακριβώς του αρχετυπικού αδιεξόδου...

     
  • At 5/10/06 09:20, Blogger Serenity

    @ The_Return: Δεν είναι ότι δεν είμαι δοτική και υποχωρητική. Είναι που δεν ξέρω πώς να διώξω την πικρή γεύση της απογοήτευσης από μέσα μου...

    Κάτι που ισχύει στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι αυτό που είπε ο Μπουσκάλια: "Οι σχέσεις είναι σα μια κανάτα γάλα. Αν την αφήσεις πολλή ώρα έξω απ' το ψυγείο, το γάλα ξινίζει"...

    Αυτή την ξινίλα δεν μπορώ....

     
  • At 5/10/06 09:48, Blogger GhostHunter

    Πόσο δίκιο έχεις....

    Πάντως εγώ δεν μπορώ τα ψυγεία γενικότερα...
    (Βλέπεις είμαι συναισθηματικός ο μα....ας)

    Καλημέρα

     
  • At 5/10/06 11:44, Blogger Serenity

    @ Ghost-Hunter-Gr: Καλημέρα!

     
  • At 5/10/06 15:45, Blogger Nyktipolos

    Εγώ αγαπητή serenity πετάω στα άχρηστα θλίψεις και απογοητεύσεις και συλλέγω μικρές χαρές, ανεκτίμητες στιγμές και πεταμένα όνειρα... κυρίως γι αυτά τα τελευταία νυκτιπολώ...

     
  • At 5/10/06 15:57, Blogger ΠΡΕΖΑ TV

    Ελα να κανουμε συλλογο!!!
    Μια απο τα ιδια!!!
    Μηπως εχουμε τιποτε το Μιτσοτακη;

     
  • At 5/10/06 16:15, Blogger Sigmataf

    Πρόσφατα κατάλαβα, οτι ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός απο αυτό που εμείς θέλουμε να δούμε.

     
  • At 5/10/06 19:20, Blogger Serenity

    @ Nyktipolos: Κι εγώ όταν είμαι στις αισιοδοξίες μου αυτό κάνω. Εύχομαι εσύ να μπορείς να το κάνεις πάντα.

    @ ΠΡΕΖΑ TV: Δε θέλω να σκέφτομαι τι σύλλογος θα 'ναι αυτός!!! Α πα πα!!! Το Μητσοτάκη;;; Ε, όχι και το Μητσοτάκη, Νίκο μου!!! Pleeeease δηλαδή!!! :-p

    @ Sigmataf: Πολύ σωστή και η διαπίστωση και η διατύπωση: "από αυτό που εμείς θέλουμε να δούμε"...

     
  • At 5/10/06 22:27, Blogger Jason

    Εγώ, πάλι, συλλέγω παράπονα, κλάματα, κλπ....
    Γενικώς οι απανταχού καημένοι εδώ έρχονται...

     
  • At 5/10/06 22:49, Blogger Ελπίδα

    Συλλογές υπάρχουν πολλές. Τι θα έλεγες ν΄αρχίσεις συλλογή ελπίδας και ονείρων; Είναι κάτι θετικό.
    Φιλιά πολλά!

     
  • At 5/10/06 23:04, Blogger Serenity

    @ Jason: Πρέπει να είσαι καλός ακροατής, γι'αυτό και ... υποφέρεις!

    @ Elpida: Είχα πολλές από δαύτες, καλή μου. Και ήταν υπέροχες. Φιλιά πολλά!

     
  • At 6/10/06 01:06, Blogger Tradescadia

    Ευχή και κατάρα αυτές οι...μαγικές ιδιότητες. Μερικές φορές πραγματικά εύχομαι να μην ήξερα από πριν τι θα συμβεί...

     
  • At 6/10/06 15:37, Blogger Θεοδόσης Βολκώφ

    Nαι, είναι βαρύ να βλέπεις την απογοήτευση να έρχεται από μακριά... Εφιαλτικό...

    Βολκώφ

     
  • At 7/10/06 20:57, Blogger Lost

    (Καθυστερημένο σχόλιο, αλλά μόλις σε ανακάλυψα)
    Picture this: Είσαι έτοιμη να κόψεις φλέβα. Τηλεφωνείς στην καλύτερή σου φίλη. Της ζητάς να βρεθείτε Ε-Π-Ε-Ι-Γ-Ο-Ν-Τ-Ω-Σ. Εκείνη: έχει μόλις λούσει τα μαλλιά της/περιμένει να αρχίσει το Παρά 5/ περιμένει το γκόμενο/ είχε κακή μέρα στη δουλειά και είναι κομμάτια. Σκέφτεσαι: Μα εγώ ήμουν πάντα εκεί όταν με χρειαζόταν. Έχεις δύο επιλογές: α. να την κόψεις τη ρημάδα τη φλέβα. β. να μην την κόψεις και να κατανοήσεις ότι οι ανάγκες των άλλων συχνά διαφέρουν από τις δικές σου. Μάθε λοιπόν να σε φροντίζεις, ενίοτε και να σε κακομαθαίνεις. Όλοι (γκόμενοι, γονείς, φίλοι κ.λπ.) είναι περαστικοί, για όσο κάτσει.

    Και αφού κατάφερες να δεις μια τόσο βαρετή ταινία, δεν έχεις φόβο.

     
  • At 8/10/06 03:24, Blogger Serenity

    @ Tradescadia: Ευχή και κατάρα. Όπως το λες.

    @ Volkof: Εφιαλτικό. Σωστή επιλογή λέξης. Καλησπέρα, αγαπητέ.

    @ Lost: ..... Welcome! :)
    Νομίζω ότι δε θα την κόψω τη φλέβα. Δεν αξίζει.
    ΥΓ. Ήταν όντως βαρετή ταινία...

     
  • At 8/10/06 17:45, Blogger Ασκαρδαμυκτί

    Εγώ συλλέγω ζωντανά σαλλιγκάρια! Μετά τη βροχή τρέχω αμέσως σε ένα γειτωνικό οικόπεδο και γεμίζω μια μικρή σακούλα με σαλλιγκαράκια. Τα αφήνω στην αυλή μου, τα ταϊζω, τα ποτίζω και περιμένω να δω πιο από αυτά θα συγκινηθεί από την καλή χειρωνομία μου και θα παραμείνει κοντά μου...
    Περιττό να σας πω ότι το επόμενο πρωί έχουν όλα εξαφανιστεί! Αναρωτιέστε αν απογοητεύομαι; Στην αρχή ναι... Αλλά μετά το συνήθισα. Έτσι είναι η ζωή φίλοι μου...

     
  • At 8/10/06 20:23, Blogger Serenity

    Ασκαρδαμυκτί: Very sweet το χόμπι σου!
    "Συνηθίζει κανείς τις ατέλειες του κόσμου" όπως λέει και ο Μ.Παζ.