Bernard Malamud
Τι σκοπεύεις να κάνεις, λοιπόν, σ’αυτό το δωμάτιο το σκοτεινό,
σ’ αυτή τη δίχως παράθυρα φυλακή με τους τέσσερις τοίχους
που άπραγος, κάθιδρος, έντρομος,
παρακολουθείς να πλησιάζουν οριακά,
απειλητικά, προς το μέρος σου;
Ήδη βρίσκονται σε απόσταση αναπνοής...
Το οξυγόνο σου τελειώνει...
Ο χρόνος σου τελειώνει...
Η ζωή σου, όπως τη γνώριζες μέχρι σήμερα, τελειώνει...
Άραγε, θα μείνεις εκεί να σε συνθλίψουν
ή θα δραπετεύσεις ως δια μαγείας περνώντας από μέσα
μ’ ένα άλμα κβαντικό;
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει:
5, 4, 3, 2, 1
.......................................
Labels: No rest for the wicked, Not a poet
Θα ταν σωτήριο με ένα κβαντικό άλμα να ξεπεράσουμε τα τείχη του Καβάφη...