Thursday, June 29, 2006
No rest for the wicked
Υπήρχαν σημάδια;
Υπήρχαν οιωνοί;
Για την πυρωμένη θάλασσα
Την κόλαση
Που παραμόνευε
Στη μέση των παραδείσιων νερών κρυμμένη;

Δεν υπάρχει ορίζοντας εδώ
Όπου το καράβι στέκει τώρα ακίνητο
Δεν υπάρχει ουρανός
Δεν έχει μπρος αλλά ούτε και πίσω
Μόνο ένας κόκκινος ήλιος – χωρίς ουρανό –
Καίει τη σάρκα, κόβει την ανάσα

Όχι, θεοί! Έλεος!
Μες στην απελπισία τους
Οι άντρες ξεσπούν
Ανήμποροι να συμφιλιωθούν
Με το παρόν
Ανήμποροι να το αγαπήσουν

Έντρομοι παρακολουθούν
Λίγο πιο πέρα
Τη Ζωή με το σύντροφό της
το Θάνατο-Μες-Στη-Ζωή
Να συναγωνίζονται
Στο αγαπημένο τους παιχνίδι:

Τα ζάρια...

Labels: ,

 
posted by Serenity at 16:40 | Permalink |


27 Comments:


  • At 29/6/06 22:11, Blogger Νίκος Παργινός

    Παίζει τελικά ο Θεός ζάρια? Ίσως να παίζει, μα όπως λες είμαστε ασυμβίβαστοι με το παρόν. Ίσως ακόμα και με το μέλλον ή και με το ίδιο το παρελθόν. Ακόμα και με τον ίδιο το θάνατο και τη ζωή...

     

  • At 29/6/06 22:22, Blogger Serenity

    Το συγκεκριμένο post είναι εμπνευσμένο από τη "Μπαλλάντα του Αρχαίου Ναυτικού" (The Rime of the Ancient Mariner) του S.T. Coleridge. Απο κει και η σκηνή με τη Ζωή και το Θάνατο-Μες-Στη-Ζωή που παίζουν στα ζάρια τις ψυχές του πληρώματος.

     

  • At 29/6/06 22:59, Blogger Νίκος Παργινός

    Όπως και να΄χει δεν έχεις άδικο. Αποδίδεται στο post αυτή η διάθεσή μας να αλλάξουμε τη μοίρα της τύχης, τα ζάρια που καθορίζουν τα μικρά και τα μεγάλα της ίδιας μας της ζωής. Συγχαρητήρια.

     

  • At 29/6/06 23:20, Blogger Serenity

    Ευχαριστώ πολύ...

     

  • At 30/6/06 00:12, Blogger Νίκος Παργινός

    Δεν σε πείράζει να προσθέσω το blog σου στα Links του δικού μου. Το θεωρώ πραγματικά άξιο επίσκεψης.

     

  • At 30/6/06 00:18, Blogger Serenity

    Τιμή μου.
    Άλλωστε κι εγώ μόλις πρόσθεσα το δικό σου στη σελίδα μου.
    :)

     

  • At 30/6/06 00:53, Blogger ΠΡΕΖΑ TV

    Πολυ καλο.Ευγε!!!

     

  • At 30/6/06 00:57, Blogger Serenity

    Ω, ευχαριστώ...

     

  • At 30/6/06 01:46, Anonymous Anonymous

    Μήπως τελικά είμαστε εμείς οι ίδιοι που παίζουμε τηω "ψυχή" μας στα ζάρια με τον εκάστοτε "θάνατο"?

     

  • At 30/6/06 01:51, Blogger Serenity

    ;-)

     

  • At 30/6/06 02:14, Blogger Unknown

    Απλά την καλημέρα μου
    Χωρίς σχόλια !

    Καλό πρωινό!

     

  • At 30/6/06 02:49, Blogger Ελπίδα

    Πολύ καλό!
    Αυτό το θυμάσαι;
    "Ρίξε μια ζαριά καλή και για μένα βρε ζωή..."

     

  • At 30/6/06 05:50, Blogger Dark_Morpheus

    Εκτός του ότι το post είναι τέλειο, να σου υπενθυμίσω ότι Rime of The Ancient Marinen έχουν τραγούδι οι Iron Maiden...Εμπνευσμένο κι αυτό από το βιβλίο!

     

  • At 30/6/06 07:45, Blogger Serenity

    @ Elpida: "Φέρε και καμιά εξάρες, φτάνουν πια ντόρτια και δυάρες, Φτάνουν πια τόσοι καημοί"

    Καλημέρα, γλυκιά Κατερίνα... :-)

    Σ' ευχαριστώ πολύ!

     

  • At 30/6/06 07:51, Blogger Serenity

    @ Dark_Morpheus: Δεν το ήξερα!

    Αυτή η "Μπαλλάντα", τελικά...

    Σ' ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια, Σκοτεινέ Μορφέα...

    PS. To username φοβερό. Και η photo σου επίσης. Welcome.

     

  • At 30/6/06 07:51, Blogger Serenity

    @ Sailor: Καλημέρα, Καπετάνιε! :)

     

  • At 30/6/06 13:35, Blogger Stavros Katsaris

    Πολύ καλό!
    Ο Θεος γελάει όταν βλέπει τους ανθρώπους να κάνουν σχέδια!

    Και μια πρόταση!
    Αν δεν το έχετε διαβάσει
    "ΟΙ ΒΑΤΣΙΜΑΝΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ

     

  • At 30/6/06 13:39, Blogger Stavros Katsaris

    Πάτησα κατά λάθος το κουμπί της δημοσίευσης!
    ΒΑΤΣΙΜΑΝΗΔΕΣ ΤΗΣ ΜΑΣΣΑΛΙΑΣ
    ΕΚΔ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
    ΣΥΓΓ. ΖΑΝ ΚΛΟΝΤ ΙΣΣΟ

     

  • At 30/6/06 14:16, Blogger Dark_Morpheus

    Ανταποδίδω τις ευχαριστιες και για τα δικά σου καλά λόγια :)

     

  • At 30/6/06 15:12, Blogger george.pirgaris

    serenity το πρώτο μισό του ποιήματος πάρα πολύ καλό. Μετα έχασε λίγο τη δύναμη του...

     

  • At 30/6/06 17:23, Blogger Marialena

    Η έμπνευσή σου εξαιρετική πριγκιπέσσα, όμως μακάρι να μην υπήρχαν οι συνθήκες που την δημιούργησαν αυτή τη στιγμή στη ζωή σου! Καλό σ/κ, Μ.

     

  • At 30/6/06 21:05, Blogger markos-the-gnostic

    serenity
    πάλι καλά αν η Ζωή και ο Θάνατος παίζουν στα ζάρια τις ψυχές.
    για φαντάσου την περίπτωση τα ζάρια να είναι οι ίδιες οι ψυχές...

     

  • At 30/6/06 21:51, Blogger Serenity

    Καλησπέρα σε όλους.

    @ Stavros: Η πρότασή σου θα μπει στη ... λίστα αναμονής!
    Χαίρομαι που σου άρεσε το post μου, Σταύρο.

    @ Pirgaris: Η ανατροφοδότησή σας, κε Πύργαρη, είναι πολύ σημαντική. Σας ευχαριστώ πολύ...

    @ Μarialena: Καλό Σ/Κ επίσης, Μαριαλένα. Thanks for the thought.

    @ Markos: Προτιμώ να σκέφτομαι ότι ο κάθε άνθρωπος έχει τα ζάρια της ζωής του στα χέρια του. Ή μάλλον στο νου του θα πρέπε να πω. Φέρνει με το νου του εξάρες, φέρνει και στη ζωή του εξάρες. Καλό δεν ακούγεται;

     

  • At 1/7/06 02:06, Blogger stelios katsaris

    Δεν έχω να πω κάτι. Συγνώμη. Είναι η δεύτερη φορά πάντως που ένα post σου με συγκινεί τόσο πολύ. Φιλιά...

     

  • At 1/7/06 03:04, Blogger Serenity

    @ Stelios: ...

    Πολύ σ' ευχαριστώ, Στέλιο... πολύ....

    :)

     

  • At 1/7/06 09:51, Blogger tassoula

    καλημέρα!!το διάβασα, το ξαναδιάβασα και δεν μπορώ να θυμηθώ πόσες φορές μου ήρθε στο μυαλό με όλα αυτά που ακούμε τις τελευτέες μέρες..

     

  • At 1/7/06 20:24, Blogger Serenity

    @ tassoula: Η έμπνευση του Coleridge είναι διαχρονική... Καλησπέρα, καλή μου! :)

    @ dr. Uqbar: Cheers, γιατρέ μου! Πήγατε στην Κίνα και γυρίσατε; Μας φέρατε τίποτα ... "θεραπευτικά σκευάσματα" σαν αυτά που λέγατε;
    hahahahhh..:-p
    Σε πειράζω... Good to have you back. Ευχαριστώ και για το σχόλιο.

     
Post a Comment

« back home