Tuesday, July 04, 2006
No fear
Οι ώρες δεν περνούσαν. Τώρα που ήθελε όσο τίποτα άλλο στον κόσμο να περάσουν. Να χαθούν. Πήρε στα χέρια της ένα απ’ τα τελευταία μυθιστορήματα που μόλις είχε αγοράσει. ‘No fear’ ο τίτλος του. Άρχισε να ξεφυλλίζει τις σελίδες του λαίμαργα, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να βρει ... τι, άραγε; Λύτρωση; Φυγή; Ανακούφιση; Έμπνευση; Κίνητρο; Κάτι τελοσπάντων, που ούτε κι εκείνη δεν μπορούσε καλά-καλά να προσδιορίσει... Όταν το βλέμμα της έπεσε τυχαία σ’αυτές τις γραμμές:

"Η θέα του γυμνού της κορμιού τον είχε διεγείρει. Την ήθελε απ’ την πρώτη στιγμή. Αν και δεν είχε περάσει πολύς καιρός από τότε, οι φαντασιώσεις του, όλο και πιο συχνές, πιο βασανιστικές, ζητούσαν επίμονα ικανοποίηση. Τώρα όμως την είχε μπροστά του. Γυμνή και πρόθυμη. Ένιωθε το πέος του να πλημμυρίζει από ένα ζεστό κύμα επιθυμίας. Πλησίασε το πρόσωπό του στο δικό της. Την κοίταξε στα μάτια. Χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά της, το πρόσωπο, το στήθος της. Τα ακροδάχτυλά του διέγραψαν κυκλικές τροχιές γύρω απ’ τις ερεθισμένες ρώγες της. Την πήρε στα χέρια του σφίγγοντας τη μέση της, το στήθος της, με δύναμη, με πάθος. Ναι, έπαιρνε τρομερή ικανοποίηση βλέποντάς την να ερεθίζεται απ’ τον τρόπο που εξερευνούσε το σώμα της με τα δάχτυλά του, το πώς τράβαγε με δύναμη - με ανεπαίσθητη σχεδόν βία - πίσω τα μαλλιά της, πώς βύθιζε τα νύχια του στους γλουτούς της, πώς έγδερνε ελαφρά το δέρμα της κατά μήκος της σπονδυλικής της στήλης... Χείλη, γλώσσα και δόντια κατέβηκαν στο λαιμό της, στους ώμους, στο στέρνο, βυθίστηκαν με βογγητά πόθου και ανακούφισης στο στήθος της, διέγραψαν κι αυτά με τη σειρά τους κυκλικές τροχιές γύρω από τον αφαλό, γύρω απ’ τους αστραγάλους, πάνω στους μηρούς για να καταλήξουν θριαμβευτικά στο ... κέντρο της.

Ένα ωστικό κύμα ηδονής διαπέρασε το σώμα της απ’ άκρη σ’άκρη. Ήθελε χίλιες φορές να του δοθεί. Χίλιες φορές... θα ’ταν άραγε αρκετές; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Μπορεί να ’θελε να περάσει πέντε - έξι αιωνιότητες προσκαλώντας αυτόν τον χαρισματικό εραστή στον υγρό της κόσμο και σε αντάλλαγμα εκείνη να απολαμβάνει – όπως αυτή τη στιγμή - το άγγιγμά του, τα παθιασμένα φιλιά του, την πλήρη διείσδυσή του, τις αμοιβαίες κορυφώσεις τους σε αλλεπάλληλους οργασμούς. Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον αυτό ήθελε. Χωρίς φόβο, αλλά με πάθος."

Φόβος; No fear, σκέφτηκε.

Fuck. Παράτησε το βιβλίο κι έτρεξε στο μπάνιο. «Είπες κάτι;» ρώτησε το είδωλό της στον καθρέφτη. «No fear!» είπε πιο δυνατά, με μια έντονη δόση ειρωνείας στη φωνή της. «Καλό κι αυτό!» Αυτή τη φορά, οι λέξεις βγήκαν σχεδόν ψιθυριστά, εξίσου όμως ειρωνικά, καθώς γυρνούσε την πλάτη της στον καθρέφτη. Χωρίς να το πολυσκεφτεί, χώθηκε κάτω απ’ το ντους. Άνοιξε το νερό απότομα. Στο κρύο. Χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Fuck...


Labels: ,

 
posted by Serenity at 14:57 | Permalink |


14 Comments:


  • At 4/7/06 16:08, Blogger markos-the-gnostic

    ο φόβος μπροστά στην ηδονή κρύβει έναν ακόμη μεγαλύτερο φόβο, τον φόβο μπροστά στην ελευθερία (τον οποίο μας περιέγραψε τόσο αναλυτικά και πειστικά ο φίλος μας ο Erch From)

     
  • At 4/7/06 16:12, Blogger Serenity

    Ή ίσως το φόβο μπροστά στη χαρά, θα μπορούσε να πει κάποιος άλλος...

     
  • At 4/7/06 18:00, Blogger Lorelei Am Rhein

    Αχ, οι ηδονές της σάρκας και του νου...
    Γιατί από το μυαλό ξεκινούν όλα!
    Κάποτε ήθελα κάποιον τόσο πολύ,
    που σχεδόν πονούσα!
    Ναι, ναι, μη γελάς!
    Φιλιά.
    :-)

     
  • At 4/7/06 21:03, Blogger Purple Overdose

    It's always the same story, sweetheart...

     
  • At 4/7/06 21:50, Blogger Serenity

    @ Lucy: Δεν ξέρω, Lucy μου, αν στον έρωτα από το νου ξεκινούν όλα ή αν θα'πρεπε όλα να ξεκινούν από εκεί, ξέρω όμως τι σημαίνει να σε ξεπερνά μια επιθυμία. Είχα γνωρίσει στο παρελθόν τι πηγή δυστυχίας και πόνου μπορεί να είναι μια επιθυμία που σε ξεπερνά, και, πίστεψέ με, δεν μπορώ καν να χαμογελάσω μ'αυτό που μου λες. Φιλιά κι από μένα....

     
  • At 4/7/06 21:51, Blogger Serenity

    @ Purple Overdose: Πολύ χαίρομαι που σε βλέπω εσένα! :-)

     
  • At 5/7/06 01:17, Blogger Dark_Morpheus

    Σίγουρα όμως ο φόβος είναι ένα από τα πιο "ανώτερα" συναισθήματα...Χωρίς αυτόν ο άνθρωπος, κάποιες φορές, δεν μπορεί να λειτουργήσει!Που και που χρειάζεται...

     
  • At 5/7/06 13:49, Blogger Serenity

    Ανώτερο συναίσθημα ο φόβος; Ανώτερο από τι; Από την αγάπη μήπως; Όχι, φίλε μου. Ο φόβος μπορεί να είναι απαραίτητος σε κάποιες έκτακτες περιπτώσεις για να προειδοποιεί τον άνθρωπο για κάποιον επικείμενο κίνδυνο, αλλά πουθενά αλλού δεν είναι χρήσιμος. Ταπεινή μου γνώμη.

     
  • At 5/7/06 17:28, Blogger Dark_Morpheus

    Δεν είπα ότι είναι ανώτερος από την αγάπη...Κατα τη δική μου ταπεινή άποψη η αγάπη είναι το ανώτερο όλων!!και όχι μόνο συναισθημάτων...

     
  • At 5/7/06 20:36, Blogger tassoula

    Συμφωνώ στον φόβο μπροστα στην χαρά...καλησπέρα

     
  • At 5/7/06 21:49, Blogger Serenity

    @ Dark Morpheus: Συμφωνώ και με την άποψή σου για την αγάπη και με το ότι δεν έκανες λόγο για αγάπη στο σχόλιό σου. Όταν όμως το διάβασα σκέφτηκα "αν ο φόβος είναι ένα απ' τα ανώτερα συναισθήματα, τότε η αγάπη τι είναι;" Τη σύγκριση την έκανα μόνη μου.
    Δε μου απάντησες όμως... Από τι είναι ανώτερος ο φόβος, κατά την άποψή σου;

     
  • At 5/7/06 21:50, Blogger Serenity

    @ Tassoula: Καλησπέρα, καλή μου.
    Σ' ευχαριστώ που 'πέρασες'. :)

     
  • At 6/7/06 00:33, Blogger Dark_Morpheus

    Όταν λέω είναι ανώτερος ο φόβος από κάποια άλλα συναισθήματα, εννοώ ότι είναι πιο δυνατός, ότι μπορεί να σε "ταρακουνήσει", να σε "ενεργοποιήσει"...Δε ξέρω, μπορεί να κάνω και λάθος! Χαίρομαι που συμφωνείς με την άποψη μου για την αγάπη :)

     
  • At 6/7/06 00:46, Blogger Serenity

    Απ' ότι έχω καταλάβει μέχρι στιγμής, υπάρχει ένα είδος φόβων που σε ταρακουνάει, σε κινητοποιεί, και υπάρχει κι ένα άλλο είδος που κάνει ακριβώς το αντίθετο. Σε ακινητοποιεί.
    Δεν ξέρω αν το 'χεις διαπιστώσει κι εσύ...