Tuesday, May 16, 2006
Ειρήνη
Ω, Θεέ μου!
Τι δύναμη ανέσυρες απ' τα σπλάχνα σου,
Όταν έγινες ο θυμός!
Όταν έγινες ο πόνος!
Όταν έγινες ο θρήνος!
Κι εγώ μαζί σου

Ένα έγινα!

Κραυγή! Κραυγή!
Από τα έγκατα της Γης
Αντήχησε μες στη σπονδυλική μου στήλη
Σκοτοδίνη
Μέσα μου...

Γύρω μου...
Τι θρήνος!
Τι θάνατος!


Και τι ανάσταση!
Όταν είπες μέσα σου
‘Θα ζήσω! Θα σ’αφήσω!
Καλό ταξίδι! Σ’αγαπώ!’
Και αποδέχτηκες την Αναχώρηση
Του Πολυαγαπημένου...

Το φως στο πρόσωπό σου ανέτειλε!
Και άνοιξες τα μάτια – Ω, από γαλήνη έλαμπαν -
Και χαμογέλασες, σκορπίζοντας
Ειρήνη!


Όχι, δεν είναι τυχαίο το όνομά σου!






Τριαντάφυλλα για σένα, Ειρήνη! (Σου θυμίζουν κάτι ;-)
Σ' ευχαριστώ και πάλι γι'αυτό που μοιραστήκαμε...
Σήμερα είναι Ανάσταση!

ΥΓ. Δήμητρα, εσύ θα έχεις ξεχωριστή αφιέρωση, I promise!


Με πολλή αγάπη,

Βίλλυ

Labels:

 
posted by Serenity at 23:52 | Permalink |


14 Comments:


  • At 17/5/06 01:00, Blogger ηω-λιθικός

    This comment has been removed by a blog administrator.

     
  • At 17/5/06 01:02, Blogger Serenity

    :)

     
  • At 17/5/06 01:15, Blogger ηω-λιθικός

    This comment has been removed by a blog administrator.

     
  • At 17/5/06 01:26, Blogger Serenity

    I will! Thank you! :-))

     
  • At 17/5/06 02:34, Blogger Unknown

    Ειρήνη !

    Πολύ μεγάλη λέξη
    όχι μόνο να την γράφεις
    αλλά και να την λες!

    Σήμερα ρώτησα την αδελφή μου την
    Ειρήνη πότε έχει τα γενεθλιά της
    λίγο πριν δω για την δικιά σου
    την Ειρήνη.
    Σύμπτωση βλέπεις.
    Έτσι, απλά !

    Είναι για μένα το πιο αγαπημένο μου
    πρόσωπο μετά την μητέρα μου
    και την κόρη μου.

    Καλό ξημέρωμα !

     
  • At 17/5/06 02:40, Blogger Serenity

    Καλό ξημέρωμα, Καπετάνιε! Είναι μια καινούργια μέρα...

     
  • At 17/5/06 10:12, Blogger stelios katsaris

    Όσο κι αν ακούγεται εγωιστικό υπάρχουν στιγμές που αναρωτιέμαι αν δεν υπήρχαν άνθρωποι σαν κι εσένα αλλά και πολλούς από εμάς σε τι θα είχε να ελπίσει η επόμενη ημέρα.
    Να σαι καλά γλυκειά μου...
    Καλή σου μέρα!

     
  • At 17/5/06 10:33, Blogger Marialena

    Δύο ξεχωριστοί άνθρωποι συναντήθηκαν σε αυτό το συγκλονιστικό βίωμα. Η μοναδική Ειρήνη και εσύ, μέσα από τον θρήνο, τον πόνο, τη λύτρωση! Είμαι ακόμα συγκλονισμένη από αυτό που συνέβη. Για την Ειρήνη, για σένα, για όλους μας είναι μια καινούργια μέρα, έστω και αν ο καθένας μας βαδίζει το δρόμο του. Είθε ο δρόμος σου να είναι ειρηνικός και γεμάτος από την αγάπη που βγάζεις!

     
  • At 17/5/06 14:20, Blogger Serenity

    @ stelios: παντού υπάρχει το yin και το yang στον κόσμο της ύλης. Δε μπορεί να υπάρξει το ένα χωρίς το άλλο... Οπότε η επόμενη μέρα πάντα θα έχει να ελπίζει! Καλησπέρα, Στέλιο!

    @ marialena: Δε συναντήθηκα μόνο εγώ με την Ειρήνη. Κι εσύ, που είσαι εξίσου ξεχωριστή και μοναδική, συναντήθηκες μαζί της. Και συναντήθηκες και με μένα κι εγώ με σένα και όλοι οι υπόλοιποι στην ομάδα έκαναν το ίδιο ο ένας με τον άλλο, ο καθένας με το δικό του τρόπο. Ναι, ο καθένας μας βαδίζει το δικό του δρόμο αλλά κάπου οι δρόμοι μας συναντιούνται.
    Να σου πω ότι σε νιώθω, φίλη μου καρδιακή, είναι λίγο.
    If God has brought us to it, he will bring us through it! Keep the faith! Πολλά χαμόγελα και φιλιά! :-)))

     
  • At 17/5/06 22:32, Anonymous Anonymous

    ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΕΣΥ ΜΙΑ ΦΩΤΕΙΝΟΥΛΑ!!!!!!!!!!!!ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

     
  • At 17/5/06 22:54, Anonymous Anonymous

    Είμαι ο γιός της Λογικής... έτσι λέει η περί αυτού ο λόγος.. και με έκανες και δάκρυσα με αυτή σου την αφιέρωση...
    Φιλιά

     
  • At 17/5/06 23:11, Blogger Serenity

    @ anonymous: Αυτό είναι το μεγαλύτερο κοπλιμέντο που θα μπορούσες να μου κάνεις!!! Να'σαι καλά, καρδούλα μου!!!

    @ fotis: Φιλιά κι από μένα, γιε της Λογικής!

     
  • At 18/5/06 00:24, Anonymous Anonymous

    Συγκλονιστικο!σε καθηλωνει και σε τρομαζει ισως,σε κινητοποιει σιγουρα.Οταν το διαβασα περασα μεσα απο ολο το βιωμα αλλα οχι με φοβο και πονο πια αλλα νιωθοντας γαληνια γιατι η οικογενεια η ομαδα μας ηταν εκει διπλα μου αυτη τη φορα.Δεν ειμαι,δεν ειμαστε μονοι μας το ξερω πια και ειναι τοσο σημαντικο και το πιο σημαντικο ο καθενας μας εχει τον εαυτο του.Χθες αντιμετωπισα το μεγαλυτερο και χειροτερο φοβο μου και βγηκα ζωντανη με θεληση για να ζησω και να θυμαμαι το πριν γλυκα οπως νιωθω σημερα ολη μερα ζωντας το παρον και λαχταροντας το αυριο οχι τρεμοντας οπως πριν.Σε ευχαριστω που ησουν εκει για εμενα και σου στελνω ενα φιλι οπως αυτα που ανταλασουμε οταν κοιταζουμε η μια την αλλη απο απεναντι στο σχολειο μας. το σκοταδι αρχιζει να διαλυεται και τ Ο ΦΩΣ...αυτο το φως που μας ενωσε μπηκε στον κοσμο μου πια καιμου φωτιζει το μονοπατι που διαλεξα το μονοπατι της ΖΩΗΣ γιατι μεχρι τωρα ημουν απλα ενας χαμενος διαβατης - θεατης.-

     
  • At 18/5/06 01:22, Blogger Serenity

    Και εγένετο ΦΩΣ! Θεε μου, ήταν τρομερή η υπέρβαση που έκανες! Μου έμαθες τι θα πει θρήνος, θάνατος κι ανάσταση μαζί! Μου έδειξες στην πράξη τι θα πει 'παίρνω την απόφαση να ζήσω'... Ήταν μια αποκάλυψη για μένα! Η όψη σου μετά το βίωμα ήταν ολόκληρη μία κατάφαση στη ζωή! Είχες ΓΙΝΕΙ ολόκληρη το "ΝΑΙ" στη ζωή που είπες... Δεν μπορώ να ξεχάσω το ΦΩΣ που είδα στο πρόσωπό σου... Είναι ένα απ'τα πιο συγκλονιστικά πράγματα που έχω δει στη ζωή μου...Και με την υπέρβαση που έκανες μου έδωσες ελπίδα! Σε όλους μας έδωσες ελπίδα! Το να σου πω 'ευχαριστώ' νομίζω είναι λίγο... Θα σου πω ότι νιώθω πολλή μεγάλη χαρά για τη γαλήνη και την ειρήνη που νιώθεις μέσα σου! Την αξίζεις με το παραπάνω! Άλλωστε όπως σου γράφω και στο ποίημα, το όνομά σου δεν είναι τυχαίο!
    Σου στέλνω λοιπόν κι εγώ ένα φιλί με τον ίδιο, γνωστό μας, τρόπο και ανυπομονώ μέχρι την άλλη Τρίτη που θα ξαναβρεθούμε... :)

    ΥΓ. Οι Πολεμιστές του Φωτός πολλές φορές νομίζουν ότι είναι χαμένοι διαβάτες - θεατές της ζωής. Δεν είναι όμως έτσι! :)