Καλησπέρα πριγγιποπούλα!
Είναι καλή δικαιολογία
για να μην ζεις
εγώ αντέχω
και το βλέπω.

Ο χρόνος είναι μια ευκολία για όλους, αλλά δε σημαίνει
απαραίτητα κάτι.
Όσο υποκειμενικός κι αν είναι
ο χρόνος κάποτε τελειώνει.
Για όλους μας.
Για τον θάνατο τώρα.
Δεν τον φοβάμαι καθόλου
έμαθα να ζω με τον θάνατο παρέα
είναι πάντα στ' αριστερά μου
όσο μακριά φτάνει το χέρι μου.
Όταν έρθει, εγώ θα είμαι εδώ...
Στα άλλα συμφωνώ με τον Χουλιαρά!

ο γιος της Θάλασσας!

Καλησπέρα Πριγκηπέσσα μου και από εδώ! Το θέμα είναι όχι τι κάνει ο κάθε άλλος με τη λογική του, αλλά τι κάνουμε εμείς με τη δική μας κατά περίσταση! Πάντως το γάντζωμα στην όποια λογική του παραλόγου κυρίως, δείχνει όχι ορθολογιστή αλλά άνθρωπο που φοβάται να αφεθεί στο συναίσθημα και την ίδια τη ζωή!
Πολλές ευχές κοριτσάκι μου για γαλήνιες στιγμές με αφορμή το Πάσχα. Να αγαπάς τη ψυχούλα που φυλάς μέσα σου βαθιά και να χαμογελάς να φωτίζεται το προσωπάκι σου! Σε φιλώ, Μ.

Καλημέρα και στους δυο αγαπημένους μου επισκέπτες!

Αγαπημένε μου Καπετάνιε, ο Χουλιαράς μιλά για υπέρβαση του χρόνου και του θανάτου. Δεν πρόκειται για φυγή. Σαφώς όλοι θα είμαστε εδώ.

@φιλενάδα: Απλώς μια διευκρίνιση: στο ποίημα δεν απευθύνομαι μόνο σε τρίτους αλλά και στον εαυτό μου, όποτε τον τσακώνω να γίνεται "zombie"...
:-P

Πολλά φιλιά και στους δυο σας!
:))

και τώρα που το είδα ???

Δεν ξέρω, new manifesto... Εγώ πάντως όταν το βλέπω προσπαθώ να κάνω κάτι για να το αλλάξω. Στην τελική ο καθένας κάνει ό,τι νομίζει. Άλλοι παραμένουν σ'αυτή την κατάσταση - και καλά κάνουν - κι άλλοι παίρνουν την απόφαση να βγουν απ'αυτή και κάποια στιγμή βγαίνουν και ζουν πραγματικά. Εγώ θέλω να ανήκω στη δεύτερη κατηγορία.
Να'σαι καλά.
Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη.