"Γιατί είσαι δικός μου
Είσαι ο άλλος εαυτός μου
Τη νύχτα και τη μέρα...
Γιατί είσαι δικός μου
Είσαι ο άλλος εαυτός μου
Στη γη, στον αέρα..."
(Exis, "Ο άλλος μου εαυτός")
Οι Exis τραγουδούν για τον άλλο τους εαυτό... Οι φίλες μου μιλούν για το άλλο τους μισό... Εγώ πάλι, αν και τη βρίσκω πολύ ρομαντική ως άποψη, δυσκολεύομαι να την ασπαστώ... Αφενός, η προοπτική της συνάντησης του ενός και μοναδικού συντρόφου συνεπάγεται πολλή απογοήτευση μέχρι την ποθητή ένωση των δύο... μισών, αν κι εφόσον αυτή πραγματοποιηθεί κάποια στιγμή. Αφετέρου, πιστεύω ότι κάθε άνθρωπος μπορεί να είναι συμβατός με περισσότερους του ενός συντρόφους. Υπάρχουν μονογαμικοί αλλά και πολυγαμικοί τύποι συντρόφων. Υπάρχουν αποκλειστικές αλλά και μη αποκλειστικές συναισθηματικά ή/και σεξουαλικά σχέσεις. Αν και προσωπικά προτιμώ την πρώτη κατηγορία συντρόφων και σχέσεων, παρόλ' αυτά διατηρώ τις αμφιβολίες μου για την ύπαρξη του 'the one and only'.
Εσείς πιστεύετε στην ύπαρξή του;
Labels: Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων
Λοιπόν,
Πρώτα απ' όλα βάζουμε Καζαντζίδη και Υπάρχω διότι "Είμαι της ζωής σου ο ένας / δε με σβήνει κανένας / κι αν με άλλους μιλάς / κι ώρες ώρες γελάς / κατά βάθος πονάς γιατί σκέφτεσαι εμένα - Είμαι και αρχή και φινάλε / και στη σκέψη σου βάλε / πως αν κάνεις δεσμό / μες σε λίγο καιρό / θα χωρίσεις γιατί θα υπάρχω εγώ"
Στη συνέχεια ανοίγουμε το μπουκάλο με το καλό το κρασί που το φυλάγαμε όπως το μόσχο το σιτευτό και πίνουμε μια γενναία γουλιά. Το εφέ συμπληρώνει η σταγόνα που τρέχει στο λαιμό και τα βρεγμένα χείλη.
Και τώρα που γίναμε ωραίοι και μοιραίοι απαντάμε.
Ο ένας δεν υπάρχει άλλος κανένας είναι μια παπάτζα και μισή. Μπορεί να μην τον/την βρεις ποτέ, μπορεί να πετύχεις και 2-3, σε σπάνιες περιπτώσεις και περισσότερους/ες.
Εμμέσως βέβαια θίγεις και το ζήτημα του Κεραυνοβόλου Έρωτα αλλά εγώ για την ώρα θα βάλω ένα ποτηράκι κόκκινο κρασί και θα το σκεφτώ λίγο ακόμη.