Ο κόσμος όλος
στην αγκαλιά του κόσμου
και βέβαια θυμάμε
μια εκπνοή
μια εισπνοή
μπορώ να το ξεχάσω ?
αφού οι δυό μας αγκαλιασμένοι
ήμασταν όλος ο κόσμος
μια εκπνοή
μια εισπνοή

Να είαι πάντα καλά
και να γράφεις.
Μπράβο και για την αλλαγή
τις ιστοσελίδας σου
ωραία είναι!

Καλησπέρα!

Άσε που τώρα θα είσαι στο απέναντι
οικόπεδο, ότι θέλεις βάλε
μια φωνή, εγώ βγαίνω στο μπαλκόνι
και τα λέμε.

Γεια σου γείτονα!!! Να'σαι καλά!

Χαίρομαι που σ'αρέσει η αλλαγή στη διακόσμηση... :-P

Καλώς τον!
Καλά μη νομίζεις ότι εγώ έχω ζήσει κάτι τέτοιο (αν και πολύ θα το ήθελα)... Πιο πολύ αναφέρομαι στην πρωταρχική ενότητα του άνδρα και της γυναίκας ως ανδρογύνου προτού το Ένα (ανδρόγυνο) χωριστεί στα δύο (άνδρας, γυναίκα) προκειμένου να γνωρίσει τον εαυτό του.
Καλημέρα! :)

Πρόσφατα διάβασα ότι ο ερωτικός πόθος που νιώθουμε είναι η ανάμνηση εκείνης της πρωταρχικής πραγματικότητας. Ποιος δε θα ήθελε να ξαναβιώσει αυτή την πραγματικότητα;

Καλημέρα και με γειά το νέο λουκ στη σελίδα σου αγαπητή μου Serenity! Δεν έχω να πω κάτι γιατί αυτό το "θυμάσαι" που επαναλαμβάνεις με συγκλόνισε! Αυτή η πρωταρχική μνήμη που αναφέρεις, το τατουάζ που ανεξήτιλα χαράζεται στη κυτταρική μας μνήμη όταν έρθει η ώρα της πρωτόγνωρης εμπειρίας.

Καλή εβδομάδα σε σένα και τους υπολοίπους επισκέπτες σου! Μ.

Merci, φιλενάδα :)
Κάπως έτσι πρέπει να είναι: τατουάζ στην κυτταρική μας μνήμη. "Το σώμα θυμάται".
Καλή εβδομάδα να'χουμε!