"Για μένα δεν υπάρχει χρόνος. Όταν δημιουργώ, όταν γράφω ή ζωγραφίζω, ούτως ή άλλως δουλεύω εν υπνώσει. Έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου έτσι, επομένως, λογικό είναι να νιώθω το χρόνο ασαφή..."
.............................................................................................
"Ίσως ο χρόνος να μην είναι παρά μια συλλογική σύμβαση. Μια ευκολία για όλους. Αυτό μας διευκολύνει, αλλά δε σημαίνει απαραίτητα κάτι."
.............................................................................................
"Η υπόθεση του χρόνου είναι σκοτεινή. Ο άνθρωπος βγαίνει από το σκοτάδι όταν γεννιέται. Γι’ αυτό άλλωστε με ενδιαφέρουν τα παιδιά. Επειδή βρίσκονται κοντά σ’ αυτό το σκοτάδι, δεν μπορείς να αμφισβητήσεις τα αφηγήματά τους..."
"Όσο υποκειμενικός κι αν είναι ο χρόνος, κάποτε τελειώνει. Για όλους μας. Και μάλλον, επιστρέφουμε σ’ αυτό το σκοτάδι. Δε φοβάστε το θάνατο;
"Καθόλου. Ο θάνατος είναι η επιστροφή στο σκοτάδι, όμως αυτό το σκοτάδι δεν είναι καθόλου τρομακτικό. Συνήθως, λέω το εξής για το θάνατο: όταν έρθει, εγώ θα λείπω..."
Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Νίκου Χουλιαρά στο Νίκο Βλαντή, περιοδικό Index, τεύχος 1, Απρίλιος 2006.
Labels: Culture
Χρόνια πολλά, Αβεσσαλώμ.
Συμφωνώ κι εγώ, απλώς στη δική μου θεώρηση των πραγμάτων είναι επιστροφή στην "πηγή", όχι στην ανυπαρξία. Για μένα αυτό συμβολίζει μια κατάσταση που υπερβαίνει τον κύκλο της ζωής και του θανάτου. Αλλά αυτό πάλι είναι η δική μου, προσωπική, θεώρηση.