Saturday, April 15, 2006
Η Μυσταγωγία του Φοίνικα









Ήταν η έκσταση αυτή
που έκανε
το απογειωμένο
φλεγόμενο ακτινοβόλο σώμα
να χορεύει...

Μέρα πυράς, μέρα φωτιάς
Ήταν η μέρα εκείνη

Ή μήπως ήταν νύχτα αυτή
στο φως της φλόγωσης

λουσμένη
που με ημέρα έμοιαζε;

Δύσκολο να πει κανείς...

Ο χρόνος δεν υπήρχε...

‘Φωτιά! Φωτιά!’ ψιθύριζαν
κάποιες φωνές στο πλήθος

Ήταν ευχή και προσευχή...







Labels:

 
posted by Serenity at 02:06 | Permalink |


4 Comments:


  • At 15/4/06 11:33, Blogger Unknown

    Καλημέρα πριγκιποπούλα!
    Μέρα πυράς,μέρα φωτιάς
    Ο χρόνος δεν υπήρχε
    Φωτιά! Φωτιά!
    Είναι ευχή και προσευχή....
    Έτσι, απλά!
    Να έισαι πάντα καλά.
    ο συνοδοιπόρος της ζωής
    και της ψυχής.
    ο γιος της θάλασσας!

     
  • At 15/4/06 12:00, Blogger Serenity

    Ευχαριστώ κι ανταποδίδω την ευχή, γιε της θάλασσας :)

    Καλή μέρα να 'χουμε!

     
  • At 15/4/06 14:53, Blogger Unknown

    Να είσαι καλά κορίτσι μου.
    Καλό πρωινό!

    ο γιος της θάλασσας!

     
  • At 17/4/06 00:50, Blogger Serenity

    Φυσικά, ο καθένας θα δώσει τη δική του ερμηνεία, ανάλογα με το τι συμβολίζει ο Φοίνικας για εκείνον. Για εμένα ο Φοίνικας είναι σύμβολο αναγέννησης. Το "φωτιά! φωτιά!" είναι ευχή και προσευχή για αναγέννηση μέσα από τις στάχτες. Το παλιό πρέπει να πεθάνει ώστε να δημιουργηθεί χώρος για το καινούργιο. Ο φλεγόμενος Φοίνικας υπερβαίνει τα όριά του, νικά το χρόνο και το θάνατο. Το πλήθος παρακολουθεί το Φοίνικα να καίγεται γνωρίζοντας πως θα επακολουθήσει η αναγέννησή του και τον θαυμάζει γι'αυτό - είναι μια μυσταγωγία. Ό,τι θαυμάζουμε, αυτό τελικά είμαστε (δυνητικά τουλάχιστον). :)