Το κάλεσμά σου νιώθω...
Καίει
πυρακτωμένο σύμβολο της εξουσίας σου
επάνω στο κορμί μου
Πιστή
στο κάλεσμά σου έρχομαι...
Δες με:
Γονατίζω πάλι μπρος σου,
Φόβε, άρχοντα του Σκότους!
Δική σου,
δική σου μόνο
Νύφη κι Ιέρεια
Υπάκουη
αφήνω το κορμί μου στο βωμό
για τη Θυσία
Χρόνια τώρα
Σ’ ονομάζω,
Σε ξορκίζω...
Labels: Not a poet
Πριγκηποπούλα καλό βράδύ
μπήκα να σου πω!
Καπετάνιος!