Saturday, April 01, 2006
‘Είσαι δική μου’

Το κάλεσμά σου νιώθω...


Καίει

πυρακτωμένο σύμβολο της εξουσίας σου

επάνω στο κορμί μου


Πιστή

στο κάλεσμά σου έρχομαι...





Δες με:

Γονατίζω πάλι μπρος σου,

Φόβε, άρχοντα του Σκότους!

Δική σου,
δική σου μόνο

Νύφη κι Ιέρεια

Υπάκουη

αφήνω το κορμί μου στο βωμό
για τη Θυσία

Χρόνια τώρα

Σ’ ονομάζω,
Σε ξορκίζω...

Labels:

 
posted by Serenity at 23:16 | Permalink |


6 Comments:


  • At 2/4/06 00:44, Blogger Unknown

    Πριγκηποπούλα καλό βράδύ
    μπήκα να σου πω!
    Καπετάνιος!

     
  • At 2/4/06 00:48, Blogger Serenity

    Καλό βράδυ και σε σένα, Καπετάνιε! Είθε ούριοι άνεμοι να πνέουν στα πανιά σου! (τι λέω η γυναίκα βραδιάτικα...) Καληνύχτα!

     
  • At 2/4/06 02:00, Blogger THE_RETURN

    Ω, μπράβο, faery woman, πολύ καλό!

    Και κάτι για το φόβο, πέραν του πολύ ωραίου ποιήματός σου.

    Στον φόβο "παίζονται" τα πάντα.

    Είτε θα σκοτώσει είτε θα πεθάνει ο ίδιος στη μάχη του με τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.

    Περιθώρια για συνθηκολόγηση μαζί του δεν υπάρχουν (δεν αφήνει ο ίδιος).

    Και...θα έλεγα...

    ότι

    μου αρέσει αυτή η μάχη!

     
  • At 2/4/06 02:30, Blogger Serenity

    Καλημέρα, αγαπητέ μάγε! Σ'ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!

    (Εσένα, πάντως, μάλλον παγωμένοι άνεμοι σ'έφεραν κατά δω αν κρίνω απ'την εικόνα...)

    Όσο για τη μάχη - αν και δεν είμαι λιπόψυχη - μήπως θες ν'αλλάξουμε;

    .........

    Αστειεύομαι φυσικά ;-)
    Χάνω εγώ τέτοιο κελεπούρι;

     
  • At 2/4/06 02:33, Blogger THE_RETURN

    "(Εσένα, πάντως, μάλλον παγωμένοι άνεμοι σ'έφεραν κατά δω αν κρίνω απ'την εικόνα...)"

    Μπορεί...:)


    ΥΓ/ Να'σαι καλά.

     
  • At 2/4/06 16:27, Blogger Serenity

    Κι εσύ, αινιγματικέ μάγε...
    Σ'ευχαριστώ για την επίσκεψη :)