Η βασιλοπούλα μεγάλωσε απολαμβάνοντας πλουσιοπάροχη φροντίδα και προστασία μέσα όμως στη θλιβερή μοναξιά του Πύργου, χωρίς φίλους, χωρίς χαρά και, κυρίως, χωρίς τον εαυτό της. Για κακή της τύχη, η βασιλοπούλα ήταν καλό και φιλότιμο παιδί. Επειδή ήταν παιδί που είχε άγνοια και ανάγκη από τη φροντίδα της μητέρας της για να επιβιώσει, όχι μόνο επέτρεπε στη βασίλισσα να την αποκλείει στον Πύργο και να της στερεί τη χαρά της ζωής, αλλά – το χειρότερο απ’όλα – την άφηνε να της ποτίζει το μυαλό, ακόμα και όταν μεγάλωσε, με το δηλητήριο που λέγεται « δεν είσαι ικανή και άξια να επιβιώσεις στον ‘κακό κόσμο εκεί έξω’ χωρίς τη δική μου φροντίδα».


Αυτό ήταν σαφώς ένα μεγάλο ΨΕΜΑ – το μεγαλύτερο απ’όλα κι αυτό που χρησιμοποιούσε κατά κόρον η μητέρα της για να την ελέγχει – ωστόσο, ύστερα από τόση πλύση εγκεφάλου, η βασιλοπούλα το πίστεψε. Έτσι, σε αντάλλαγμα για τη φροντίδα που της παρείχε η μητέρα της, αισθανόταν υποχρεωμένη να ενδίδει στο αίτημά της για υποταγή, όπως ακριβώς έβλεπε και το νικημένο βασιλιά-πατέρα της να κάνει.

Το καλό, βέβαια, με τη βασιλοπούλα ήταν ότι είχε πολύ πιο εκρηκτικό ταμπεραμέντο σε σχέση με τον υποτονικό πατέρα της, ιδιαίτερα στην εφηβεία της. Αλλά και αργότερα, όσο μεγάλωνε και καλλιεργούσε το πνεύμα της, τόσο διψούσε για ελευθερία και γινόταν λιγότερο ανεκτική απέναντι στην αρρωστημένη συμπεριφορά της μητέρας της. Η πεισματάρα κι εγωίστρια βασίλισσα έδινε επικές μάχες εξουσίας με την αντιδραστική και ανυπότακτη κόρη της, η οποία προοριζόταν να διαδεχθεί τον πατέρα της στον ‘θρόνο’. Όσο όμως η βασιλοπούλα αντιστεκόταν, τόσο η τιμωρός βασίλισσα της έσπαγε τα νεύρα, την ταπείνωνε με ύβρεις και την τρομοκρατούσε με ψέμματα, απειλές, ενοχές και υπερβολικούς φόβους, που η ίδια η βασίλισσα είχε για τον εαυτό της και για τον κόσμο έξω από τον Πύργο. Έχοντας πιστέψει τα ψέμματα της μητέρας της, η μικρή την άφηνε πάντα να κερδίζει στο τέλος και πλήρωνε φόρο αίματος για τη φροντίδα της, ακριβώς όπως έκανε κι ο σκλάβος πατέρας της...

Labels: Serenity in Fairyland