Κυριακή, Ημέρα του Ήλιου. Αρχαία ονομασία: ΑΠΟΛΛΩΝΙΑ.
Ως γνωστό, ο Ήλιος είναι το κοντινότερο στην Γη άστρο. Η θερμοκρασία του φθάνει τους 20 εκατομμύρια βαθμούς Κελσίου. Πρόκειται για ένα τεράστιο θερμοπυρηνικό αντιδραστήρα που μετατρέπει το υδρογόνο σε ήλιο. Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει περίπου 655 εκατομμύρια τόνοι υδρογόνου (από τη μάζα του ήλιου) μετατρέπονται σε 650 εκατομμύρια τόνοι ηλίου He (που συνεχίζουν να αποτελούν μάζα του Ήλιου). Από τη διαφορά αυτή 4,6 εκατομμύρια τόνοι μετατρέπονται σε ενέργεια. Σε κάθε δευτερόλεπτο ο Ήλιος εκπέμπει τόση ενέργεια όση θα έδινε μια έκρηξη 4 δισεκατομμυρίων βομβών υδρογόνου των 100 μεγατόνων η κάθε μία. Παρόλο όμως που χάνει τόση μάζα, είναι τόσο πολύ τεράστιος που και δισεκατομμύρια χρόνια να περάσουν θά χάσει μόλις το ένα εκατοστό της μάζας του. Ωστόσο, εκτιμάται πως σε 4 με 5 δισεκατομμύρια έτη, με την εξάντληση των αποθεμάτων υδρογόνου και τη μεταστοιχείωσή τους σε ήλιο και κατόπιν σε βαρύτερα στοιχεία, θα αρχίσει να διαστέλλεται σχηματίζοντας έναν κόκκινο γίγαντα. Μετά τη φάση του κόκκινου γίγαντα, ο Ήλιος θα γίνει ένας άσπρος νάνος, ο οποίος θα ψύχεται για τα επόμενα 5 δισεκατομμύρια έτη.
Τα χρώματα που αντιστοιχούν στον Ήλιο είναι, φυσικά τα: κίτρινο, κίτρινο προς το πορφυρό, χρυσό, κόκκινο, πορτοκαλί και πορφυρό.
Sol ήταν το όνομα ή η προσωποποίηση του ηλίου στα Λατινικά. Sol Invictus ("Αήττητος Ήλιος") ή, πληρέστερα Deus Sol Invictus ("ο Αήττητος Θεός του Ήλιου") ήταν θρησκευτικός τίτλος που είχε δοθεί σε τρεις τουλάχιστον διαφορετικές ρωμαϊκές θεότητες στην ύστερη περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: Elagabalus Sol Invictus ή El Gabal, Mithras, και Sol. Οι Σκανδιναβοί στο πρόσωπο του Ήλιου λάτρευαν μια θεά, τη Sól. Οι Ινδοί, πάλι, λάτρευαν τον Ravi, βεδικό θεό του Ήλιου, γι' αυτό και ονόμασαν τη σημερινή ημέρα Ravivar.
Το αντίστοιχο, φυσικά, στην ελληνική μυθολογία ήταν ο θεός Ήλιος, τον οποίο ο Όμηρος αντιστοιχεί στον ηλιακό Τιτάνα Υπερίωνα. Ο Ήλιος οδηγούσε το πύρινο άρμα του στον ουρανό. Έχει δύο αδελφές, την θεά του φεγγαριού Σελήνη και της θεά της αυγής Ηώ. Φοίβος, φωτοβόλος δηλαδή, ήταν η προσωνυμία του Ηλίου, η ίδια με του θεού Απόλλωνα. Κατά την εξέλιξη του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού, οι ηλιακές ιδιότητες αποδόθηκαν στο θεό Απόλλωνα.
Γενικά, για το πλανητικό ημερολόγιο:
Στην Πτολεμαϊκή Αιγυπτιακή αστρολογία, κάθε ώρα της ημέρας βρισκόταν υπό την επίδραση ενός από τους επτά πλανήτες: Κρόνος, Δίας, Άρης, Ήλιος, Αφροδίτη, Ερμής και Σελήνη. Ο πλανήτης που ‘βασίλευε’ την πρώτη ώρα της εκάστοτε μέρας έδινε το όνομά του σ’αυτή τη μέρα της εβδομάδας. Η σειρά των πλανητών δεν ήταν αυθαίρετη αλλά σχετιζόταν με τη θεωρία της αρμονίας των σφαιρών, που συνήρπαζε πολλούς φιλοσόφους της Αρχαιότητας και του Μεσαίωνα και σύμφωνα με την οποία κάθε ουράνιο σώμα περιστρεφόμενο παράγει συγκεκριμένο ήχο - εκτός από τη Γη που λογαριαζόταν ακίνητη. Ο Βοήθιος ταύτιζε τη Σελήνη με το (σημερινό) ρε, τον Ερμή με το ντο, την Αφροδίτη με το σι, τον Ήλιο με το λα, τον Άρη με το σολ, τον Δία με το φα και τον Κρόνο με το μι. Αν διατάξουμε τις επτά νότες σε διαστήματα τετάρτης, λαμβάνουμε τη σειρά των ημερών της εβδομάδας:
La (Ήλιος, Dies Solis)
Re (Σελήνη, Dies Lunae)
Sol (Άρης, Dies Martis)
Do (Ερμής, Dies Mercurii)
Fa (Δίας, Dies Jovis)
Si (Αφροδίτη, Dies Veneris)
Mi (Κρόνος, Dies Saturni)
Πηγή: Wikipedia
