Picture this: Έχεις βρει καινούργια δουλειά. Γιούπι.
Fact #1: Είναι μικρή, μη κερδοσκοπική επιχείρηση. Όχι και τόσο γιούπι.
Fact #2: Τον πρώτο μήνα πας δοκιμαστικά. «Eντάξει, λες εσύ, άντε να δούμε».
Fact #1: Είναι μικρή, μη κερδοσκοπική επιχείρηση. Όχι και τόσο γιούπι.
Fact #2: Τον πρώτο μήνα πας δοκιμαστικά. «Eντάξει, λες εσύ, άντε να δούμε».
Fact #3: Στις τρεις βδομάδες εσύ και το υπόλοιπο γραφείο υποχρεώνεστε σε ... «άδεια» (ναι, σωστά το διάβασες: υποχρεώνεστε) γιατί τα οικονομικά της επιχείρησης πάνε κατά διαόλου και υπάρχει κίνδυνος κλεισίματος. Τρώς τη φρίκη number one και number two μαζί. (Ερώτημα 1ο: Μήπως αυτή η «υποχρεωτική» άδεια είναι «λίγο» παράνομη; Και ερώτημα 2ο: Αφού υπάρχει κίνδυνος κλεισίματος, εσένα γιατί σε προσλάβανε in the first place;)
Fact #4: Εφόσον η άδεια είναι κάτι το οποίο ως νεοαφιχθείς/-είσα ακόμα δε δικαιούσαι, οι μέρες αυτή της ... «υποχρεωτικής άδειας» θα αφαιρεθούν από το μισθό σου. Φρίκη number three: Ακόμα δεν πήρες τον πρώτο σου μισθό και θα είναι μειωμένος.
Fact #5: Το γραφείο κλείνει για μία βδομάδα. Φρίκη number four: «Τρώγεσαι με τα ρούχα σου», γιατί δεν έχεις τίποτα να κάνεις και, επιπλέον, τώρα έχεις αρχίσει πραγματικά ν’ανησυχείς.
Fact #6: Στα μέσα της βδομάδας σού τηλεφωνούν για να σου ανακοινώσουν ότι από δω και στο εξής το γραφείο θα λειτουργήσει αναγκαστικά με μειωμένο προσωπικό, στο οποίο εσύ φυσικά ως νεοαφιχθείς/-είσα, δεν συμπεριλαμβάνεσαι. Φρίκη number five. (Αυτό δεν χρειάζεται επεξήγηση, νομίζω).
Fact #7: Μετά από δύο μέρες σού ξανατηλεφωνούν, για να σού πουν «άκυρο, ήταν απλώς μια κρίση της τάδε (όπου «τάδε» η ... εργοδότης) και τώρα τής πέρασε / τα συνηθίζει κάτι τέτοια / αυτό δεν είναι τίποτα / έλα εσύ όμως τη Δευτέρα». Εσύ μένεις ... μαλάκας (κοινώς) και αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως πρέπει να συστήσεις στην ... τάδε εκείνον τον ψυχίατρο που «στην είχε πέσει» το καλοκαίρι (τον οποίο, φυσικά, εσύ φρόντισες να στείλεις στο ... ιατρείο του, γιατί ήταν από μόνος του σκέτη ψυχασθένεια. :-p).
Fact #8: Τη Δευτέρα, η ... τάδε κάνει σα να μην έχει συμβεί τίποτα. Κανένα meeting. Απολύτως καμία επικοινωνία πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Φρίκη number six: Εδώ τώρα βρίσκεσαι σε δουλειά ή σε νηπιακό σταθμό; Πραγματικά αναρωτιέσαι.
Fact #9: Η τάδε στέλνει τη λογίστρια να ανακοινώσει στους υπαλλήλους ότι ... «οι μισθοί από ... του χρόνου (***απανωτά εγκεφαλικά εσύ***)... και βλέπουμε...». Σου κολλάει κι ένα «αν συμφωνείτε κι εσείς...» στο τέλος και σε αποτελειώνει. (Ναι, διότι, άλλωστε, για την ψυχή της μάνας σου δουλεύεις κι εσύ και φυσικά δεν το θεωρείς καθόλου ξεφτίλα να πηγαίνεις για δουλειά και να πληρώνεσαι απ’τη μάνα σου ή τον πατέρα σου ή, ελλείψει αυτών των δύο, να παίρνεις ... δάνειο, για να τα φέρεις βόλτα! Ναι, το άκουσα και αυτό...). Φρίκη number seven, eight και nine μαζί. Facts – Φρίκη: σημειώσατε χ.
Στο τέλος της μαρτυρικής Δευτέρας, φτάνεις στο σπίτι σου και παίρνεις ένα βιβλίο στα χέρια σου με την ελπίδα ότι θα καταφέρεις να ξεχαστείς. Και τι διαβάζεις... :
«Κάθε φορά που έχεις ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια, παίρνεις την ευθύνη των ανθρώπων που έρχονται να δουλέψουν για σένα, αλλά και της οικογένειάς τους».
Ζντόοοοοινγκ. Φρίκη number ten: Συνειδητοποιείς ότι δουλεύεις για έναν άνθρωπο που δεν έχει συναίσθηση αυτής της ευθύνης. Τα δεδομένα τώρα αλλάζουν... Στο γήπεδο, η φρίκη παίζει μπάλα μόνη της.
Fact #10: Το ίδιο βράδυ και την επόμενη μέρα τούς επικοινωνείς το ότι η ψυχολογία σου έχει γαμηθεί πατόκορφα (αλλά όχι, η τάδε είναι πολύ απασχολημένη για να μιλήσει σήμερα, ΟΛΗ μέρα), σου λένε «ναι, έχεις δίκιο, τα ίδια περνάμε κάθε χρόνο» και σού ζητούν να κάνεις υπομονή «γιατί η τάδε λέει ότι τα πράγματα θα αλλάξουν». Φάσκουν και αντιφάσκουν, λέγοντας ότι μπορεί και όλος ο χειμώνας να «πάει» έτσι, σού ζητούν όμως απροκάλυπτα εσύ να δεχτείς την κατάφωρη κοροϊδία. Να συναινέσεις. Να τους κάνεις το χατήρι. Να συνεργαστείς στο παιχνίδι τους. Και ίσως υπολογίζουν ότι δε σε «παίρνει» να τους πεις «όχι». Εσένα όμως ευτυχώς ακόμα «σε παίρνει»... Γιατί είσαι ακόμα 28 χρονών, γιατί έχεις ένα γαμάτο βιογραφικό, γιατί δεν έχεις δημιουργήσει δική σου οικογένεια. Γιατί ξέρεις ότι αν συνεργαστείς, θα έχεις ευθύνη απέναντι στον εαυτό σου. Γιατί η αξιοπρέπειά σου δε σού επιτρέπει να συνεργαστείς σε οτιδήποτε σε υποτιμά, σε υποβιβάζει και σε ταπεινώνει. Γιατί... ε, άει σιχτίρ, πια. Άει σιχτίρ.
Labels: No rest for the wicked, Μουσικό κουτί
Το απόσπασμα στα εισαγωγικά είναι από το βιβλίο «Ο Οδυσσέας δεν ταξίδεψε ποτέ» του Κώστα Φωτεινού, εκδ. Καφέ Σχολειό, σ. 215.