Παρασκευή, Ημέρα της Αφροδίτης. Αρχαία ονομασία: Αφροδιτώνη.
Η Αφροδίτη είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο πλανήτης του Ηλιακού Συστήματος και ο έκτος σε μάζα. Η Αφροδίτη ήταν γνωστή από τους αρχαίους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατή στον ουρανό. Ονομάζεται Αυγερινός στη λαϊκή γλώσσα. Όταν τον παρατηρούμε με γυμνό μάτι είναι το πιο λαμπερό αντικείμενο στον ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε "άλλο ήλιο" (Sol Alter) χάρη στην υπέροχη ακτινοβολία της. Πριν αρχίσει να αποκαλείται "Αφροδίτη", σε προ-ησιοδικές εποχές, ονομαζόταν Εωσφόρος ("που φέρνει το φως"), Φώσφορος και Έσπερος, τέκνο της Αυγής και του Λυκόφωτος.
Τα χρώματα που αντιστοιχούν στην Αφροδίτη είναι: ροζ, πράσινο, σμαραγδί, άσπρο, πορφυρό, γαλαζωπό, γαλακτερό, και γενικά τα λαμπερά, αστραφτερά χρώματα.
“H ζωή ήταν νεκρή και εύθραυστη όταν η Αφροδίτη αναδύθηκε με την πνοή της αναγέννησης. Γεννήθηκε από τους ευγενικούς ανέμους των θαλασσών της Ανατολής και κατέφυγε στο νησί της Κύπρου. Η Θεά ήταν τόσο χαριτωμένη και θελκτική που έτρεξαν οι Ώρες να Τη συναντήσουν και να Την ικετέψουν να μείνει για πάντα. Η Αφροδίτη χαμογέλασε. Η παραμονή Της θα ήταν αιώνια, το έργο Της δεν θα τέλειωνε ποτέ. Διέσχισε την παραλία με τα βότσαλα και περιπλανήθηκε στους λόφους και στις πεδιάδες, αναζητώντας όλα τα ζωντανά πλάσματα. Τα άγγιζε μαγικά με την επιθυμία και τα έστελνε σε χαρούμενα ζευγαρώματα. Ευλογούσε τις μήτρες των θηλυκών, τις φύλαγε όσο αυτές μεγάλωναν και έσβηνε τους πόνους του έρωτα που έφερνε η γέννηση. Η Αφροδίτη ανέσυρε στην επιφάνεια την κρυφή υπόσχεση της ζωής. Κάθε μέρα φιλούσε τη γη με την πρωινή δρόσο. Οι περιπλανήσεις της Θεάς Την έφερναν μακριά, όμως κάθε άνοιξη επέστρεφε με τα περιστέρια Της στην Κύπρο για το ιερό λουτρό Της στην Πάφο. Εκεί την ακολουθούσαν πιστά οι Χάριτές Της: η Άνθιση, η Ανάπτυξη, η Ομορφιά, η Χαρά και η Ακτινοβολία. Τη στεφάνωναν με μυρτιές και έστρωναν ένα μονοπάτι με ροδοπέταλα μπρος στα πόδια Της. Η Αφροδίτη βάδιζε μέσα στη θάλασσα, στους παλλόμενους σεληνιακούς ρυθμούς της παλίρροιας. Κάθε φορά που αναδυόταν με το πνεύμα Της ανανεωμένο, άνθιζε ολόγυρα η Άνοιξη, και όλα τα πλάσματα συμμετείχαν στη χαρά Της. Τα μυστήρια της Αφροδίτης έμειναν, δια μέσου των εποχών, των χρόνων, των τόπων, απαραβίαστα, γιατί μονάχα Εκείνη καταλαβαίνει τον έρωτα που γεννάει τη ζωή.»
(Απόσπασμα από τις "Χαμένες Θεές της Πρώιμης Ελλάδας", δημοσιευμένο στο esoterica.gr).
(Απόσπασμα από τις "Χαμένες Θεές της Πρώιμης Ελλάδας", δημοσιευμένο στο esoterica.gr).
Σχεδόν όλοι οι κορυφαίοι μελετητές συναινούν ότι η λατρεία της Αφροδίτης έφθασε αρχικά στην Ελλάδα από την Εγγύ Ανατολή: "Πίσω από τη μορφή της Αφροδίτης στέκει καθαρά η σημιτική θεά της αγάπης, η Ιστάρ-Αστάρτη, θεϊκή σύζυγος του βασιλιά, βασίλισσα του ουρανού και εταίρα ταυτόχρονα".
Σύμφωνα με το μύθο, η αγάπη της Αφροδίτης για τον Άδωνη τελείωσε τραγικά: η θεά λέγεται ότι βούτηξε από τον βράχο της Λευκάδας, θλιμμένη για τον όμορφο νέο. Ο Gregory Nagy, ένας από τους πρώτους μελετητές του ελληνικού μύθου, ερμηνεύει το άλμα της Αφροδίτης από την άποψη των στερεότυπων κινήσεων του πλανήτη στον ουρανό: "Βουτώντας από τον λευκό βράχο εκείνη [η Σαπφώ] κάνει ό,τι και η Αφροδίτη με τη μορφή του Εσπερινού άστρου, βουτώντας πίσω από το βυθισμένο Ήλιο, για να τον συναντήσει το επόμενο πρωί με τη μορφή του Αυγερινού".
Στη βαβυλωνιακή παράδοση, η Ιστάρ / Αφροδίτη ήταν γνωστή ως αστέρι του θρήνου. Στην Καναατική παράδοση είναι παροιμιώδεις οι θρήνοι της Ανάτ για τον Βάαλ, ενώ στην αιγυπτιακή παράδοση, η Ίσις περιπλανήθηκε σε όλο τον κόσμο απαρηγόρητη, ψάχνοντας τα υπολείμματα του Όσιρι: «Τον αναζητούσε ακούραστα, πλήρης θρήνων διέσχισε τη γη και δεν ξεκουράστηκε, ώσπου να τον βρει».
Για τους Λατίνους, η Αφροδίτη έγινε Venus (λατ. dies Veneris «ημέρα της Αφροδίτης», στις λατινογενείς γλώσσες: γαλλ. vendredi, ιταλ. venerdi, ισπ. viernes, ρουμ. vineri), Aφροδίτη Αναδυομένη, η Αφρογέννητη Θεά, η Θεία Μητέρα, ταυτόσημη με την Αστάρτη των Φοινίκων και την Ασταρόθ των Εβραίων...'Ολες αυτές οι θεότητες, ονομάζονται Πρωινό 'Αστρο και Παρθένες της Θάλασσας.
Παρόμοιες παραδόσεις περιβάλλουν τη σκανδιναβική θεά της γονιμότητας Freyja, που μπορεί να θεωρηθεί το αντίστοιχο της Αφροδίτης και της Venus. Freyja σημαίνει κυρία, θηλυκός ηγέτης. Ήταν η θεά της αγάπης, του σεξ και της θελκτικότητας. Ήταν, επίσης, η θεά της οικειότητας και τα δάκρυά της ήταν χρυσά. Πιστευόταν πως ήταν η πιο επιθυμητή από τις θεές εξαιτίας ενός ελκυστικού κοσμήματος, του Brísingamen, για την εύρεση του οποίου αναγκάστηκε να κοιμηθεί με 4 νάνους (!). Ήταν όμως και άγρια θεά: ελεύθερη με τις σεξουαλικές της ορέξεις και μανιώδης όταν υποχρεωνόταν να κάνει κάτι παρά την θέλησή της. Η Freyja οδηγούσε ένα άρμα, το οποίο έσερναν οκτώ γάτες. Ήταν Βασίλισσα των ξωτικών, ενώ οι γίγαντες συνεχώς προσπαθούσαν να την αρπάξουν από τους θεούς. Ήταν κι αυτή κυρίως περιπλανώμενη. "Σαν την Ίσιδα στην αναζήτηση του Όσιρι, σαν την Ιώ και αναρίθμητες άλλες θεές, περιπλανιέται απαρηγόρητη σε αναζήτηση του Óðr".
Σημ. Στις γερμανικές γλώσσες η ονομασία της ημέρας: (μετάφρ. του λατ. με αντικατάσταση της θεάς Αφροδίτης / Venus από την αντίστοιχη θεά Freia / Freya, σύζυγο του Óðr, καθώς και τη θεά Frigg, σύζυγο του Odin): παλ. σκανδ. frjādagr (> σουηδ. fredag, δαν. fredag, ολλ. vrijdag), παλ. άνω γερμ. frī(j)atag (> γερμ. Freitag), παλ. αγγλ. frīgedæg (> αγγλ. Friday).
Στη Σκανδιναβική μυθολογία, η Frigg ή Frigga πιστευόταν ως ‘η πρώτιστη ανάμεσα στις θεές’, σύζυγος του Odin, βασίλισσα των Æsir και θεά του ουρανού. Το όνομά της σημαίνει 'αγάπη' ή 'αγαπημένη' (Proto-Germanic *frijjō, cf. Sanskrit priyā "dear woman"). Είναι η θεά του γάμου, της μητρότητας, της γονιμότητας, της αγάπης, της διαχείρισης του νοικοκυριού και των οικιακών τεχνών. Έχει, επίσης, τη δύναμη της προφητείας, μολονότι δεν αποκαλύπτει αυτά που γνωρίζει, και είναι η μόνη, στην οποία ο Odin επιτρέπει να κάθεται στo θρόνο του (Hlidskjalf), και από εκεί να θωρεί το σύμπαν. Σύμφωνα με το μύθο, η Frigg ύφαινε ή περιδίνιζε τα σύννεφα, και σε ορισμένα μέρη της Σκανδιναβίας, ο αστερισμός γνωστός ως 'Ζώνη του Ωρίωνα' ονομάζεται 'ρόκα της Frigg' (Friggerock).
Πηγές: wikipedia, esoterica.gr
Εδώ είμαι για τις καθιερωμένες..επισημάνσεις όσον αφορά τα απτόμενα της βόρειας μυθολογίας.
Να σημειώσω ότι η Freyja δεν είναι μόνο θεά του έρωτα, αλλά ως πρώτη τη τάξει Βαλκυρία είναι ακόμη και πολεμική θεά, και συνεπώς συγγενεύει όχι μόνον με την Αφροδίτη αλλά με ένα αναπάντεχο τρόπο και με τη θεά Αθηνά.
Ακόμη,
δεν οδηγεί κάρο αλλά άρμα (όχημα).
Περαιτέρω, το όνομα Æsir δεν προφέρεται "εσίρ" αλλά "Άσιρ" (α μακρό).
Επίσης το Hlidskjalf (ο θρόνος του Odin) προφέρεται "Λιντ-σιάλφ" (το σ παχύ - το αγγλικό sh αντιστοιχεί στο νορβηγικό skj ).