μα είναι λίγο σκοτεινό...
Ποια γαλήνη αναζητώ,
αφού βράζω από θυμό;
Εσείστηκε ο Πύργος απ’τις κραυγές της, μες στη σιγαλιά της νύχτας.
Σκηνή απείρου κάλλους στο δωμάτιο της βασιλοπούλας.
Βασιλοπούλα (ωρυόμενη): ΑΝΑΘΕΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
(Σπάει την κορνίζα, καίει τη φωτογραφία του και χοροπηδάει μετά μανίας πάνω στα θρύψαλα). Ανάθεμά σε, ιππότη! Και σένα και τ’άλογό σου! (Σπάει ένα μπιμπελό που απεικόνιζε ένα ωραίο αλογάκι). Την πλάνη σου και δρόμο! (Κατεβάζει το πορτραίτο του απ’τον τοίχο και το φοράει καπέλο στο σιδερένιο ιππότη με την πανοπλία δίπλα στην πόρτα). Και να μη μας γράφεις! (Σκίζει σε μικρά κομματάκια τις ερωτικές επιστολές του και τις καίει). Στα τσακίδια! (Δίνει και μια κλωτσιά στην πόρτα).
Σκηνή απείρου κάλλους στο δωμάτιο της βασιλοπούλας.
Βασιλοπούλα (ωρυόμενη): ΑΝΑΘΕΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!
(Σπάει την κορνίζα, καίει τη φωτογραφία του και χοροπηδάει μετά μανίας πάνω στα θρύψαλα). Ανάθεμά σε, ιππότη! Και σένα και τ’άλογό σου! (Σπάει ένα μπιμπελό που απεικόνιζε ένα ωραίο αλογάκι). Την πλάνη σου και δρόμο! (Κατεβάζει το πορτραίτο του απ’τον τοίχο και το φοράει καπέλο στο σιδερένιο ιππότη με την πανοπλία δίπλα στην πόρτα). Και να μη μας γράφεις! (Σκίζει σε μικρά κομματάκια τις ερωτικές επιστολές του και τις καίει). Στα τσακίδια! (Δίνει και μια κλωτσιά στην πόρτα).
Παραμάνα (μπαίνει μέσα τρομαγμένη): Κόρη μου, τι έπαθες;
Β. (το μαλλί κάγκελο, τα μάτια γουρλωμένα): Δε σε φώναξα! ΚΟΙΜΗΣΟΥ!
Π. (σιγομουρμουρίζει): Πάει, τρελάθηκε η κυρά μου!
Β. (έξαλλη): ΤΟ ΑΚΟΥΣΑ ΑΥΤΟ!
Π. (πιο τρομαγμένη): Αχ, συγχώρα με, παιδί μου! 'Εχεις όψη τρομερή!
Β. (παίρνει αναπνοές, προσπαθεί να ηρεμήσει): Ο πατέρας μου πού είναι;
Π. (αγχωμένη, με συμπονετικό βλέμμα): Πρέπει να κοιμάται, καλή μου...
Β. (απηυδισμένη σηκώνει το δεξί φρύδι) Σωστά. Κι όρθιος αυτός κοιμάται. Κι όλο να φεύγει ξέρει. «Αυτή τη στιγμή απουσιάζω στην Σταυροφορία νούμερο 83.463. Αφήστε μήνυμα μετά το χαρακτηριστικό ήχο. Beeeeep.» ΩΡΑΙΟΣ και του λόγου σου! Αυτό είναι το μήνυμά μου! Ίδιοι είναι, να το ξέρεις.
Π. (με βλέμμα απορίας) Ποιοι, καλή μου;
Β. Ο ιππότης κι ο πατήρ.
Π. Συμπάθα με, καρδιά μου. Ταπεινή μου γνώμη είναι πως τον πατέρα σου προβάλλεις στον καλό σου.
Β. (έξαλλη πάλι, ωρύεται): ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΣ ΜΟΥ! ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΣ, ΨΥΧΡΟΣ ΚΙ ΑΝΑΠΟΔΟΣ! Και για να ’χουμε καλό ερώτημα, πότε πήρες εσύ master στην Ψυχολογία; Την τρέλα μου, εδώ μέσα!
(Σιωπηλή, η παραμάνα χαμηλώνει το βλέμμα στεναχωρημένη).
Β. (την κοιτάζει μετανιωμένη) Αχ, συγχώρα με, καρδιά μου! Ξεχνώ ποιος μ'έχει μεγαλώσει και μ' έπαρση σου φέρομαι... Καταραμένε θρόνε! Πότε θα απαλλαγώ από σένα;
Π. (με αγάπη) Όταν αποφασίσεις να κατέβεις.
Labels: Serenity in Fairyland, Εδώ γελάνε...
Καλομελέτα και έρχεται η οργή της βασιλοπούλας να σαρώσει τα πάντα...
Καλημέρα Πριγκηποπούλα, Μ.